Kafamdaki Canavar

Özellikle "overthinking" dediğimiz aşırı düşünme sendromuna sahip kişilerin zihinlerinin içinde hep bir canavar konuşur durur. Bu canavar çoğu zaman ya geçmişte yaşanan pişmanlıklara yönelik suçlayıcı, ya da geleceğe dair konuların her ayrıntısını düşünerek kuşkulu konuşmalar yapar. Asla gerçekçi davranarak şu an yapacakları hakkında yol gösterici değildir; yani iyi bir rehber değildir. Bu canavar, genellikle yargılayıcı ve eleştirel ebeveynleri simgeleyerek kişiye kendini sürekli kusurlu hissettirir. Ya da aşırı korumacı, kollayıcı, müdahaleci ve kaygılı ebeveynleri temsil ederek kişiyi panikletir. Bu canavar susmadığında da kaygı bozukluklarına yol açabilir. Oysa ki bu canavar zincirlerini kırıp özgürleştiğinde; yani kusurlu olma cesaretine sahip, hata yapmayı da göze alan ve yaptığı hatalardan dersler çıkararak yoluna devam edebilen bir rehbere dönüştüğünde kişi hedeflerine doğru hızla ilerler.

Özetle, ebeveynlerimizin kalıplarından çıkıp "Ben ne istiyorum?", "Beni ne mutlu eder?", "İsteklerimi elde etmek için neler yapabilirim?" şeklinde sorun odaklı düşünme biçimi yerine çözüm odaklı düşünme biçimine geçmeyi başarabilirsek hayatımızın kontrolünü ele alırız ve kaygılarımızdan biraz olsun arınırız. Kaygı yerini heyecana ve umuda bırakır.